leerling
Lars
Lars Oude Grotebevelsborg schrok zich een ongeluk op het VAVO. Geen groepjesvorming, geen stoerdoenerij en klasgenoten die elkaar motiveren om verder te komen. ‘Ik wist niet dat zoiets bestond.’
Havo
Als je Lars in 3 vwo had gevraagd naar het minst interessante in zijn leven, dan had hij waarschijnlijk ‘school’ geantwoord. ‘Ik was alle motivatie voor leren kwijt. Ik was meer bezig met mezelf leren kennen en het opbouwen van een sociaal leven. Ik zakte af naar havo en daar ging het niet veel beter. Ik bleef twee keer zitten, waardoor ik van school af moest. Ik wilde eigenlijk naar het mbo, maar na een gesprek met mijn coördinator koos ik voor een havo-traject op het VAVO.’
"Geen groepjesvorming, geen stoerdoenerij en klasgenoten die elkaar motiveren om verder te komen. Ik wist niet dat zoiets bestond."
Cultuurshock
Wat hij op het VAVO aantrof had hij nooit aan zien komen. ‘Ik kwam in een totaal andere wereld. Ik was gewend aan ongemotiveerde leerlingen, groepjesvorming, popiejopie-gedrag, maar hier was alles anders. Iedereen was hier volwassen, op zichzelf gefocust en motiveerde elkaar om te leren. Je werd aangemoedigd om je best te doen. Bovendien waren leraren ook heel toegankelijk en behulpzaam. Op het VAVO ontdekte ik dat ik energie kreeg van dingen leren en kreeg ik vanzelf een doel voor ogen.’
Geneeskunde
Dat doel is arts worden. Hij rondde zijn havo-traject af, deed vervolgens een vwo-traject en waagde vorig jaar zijn eerste poging in de Geneeskunde-selectie. ‘Toen werd ik helaas niet geselecteerd. Nu heb ik een tussenjaar, waarin ik in Amsterdam ben gaan wonen en 16 leerlingen bijles geef in de bètavakken (natuurkunde, scheikunde, wiskunde etc.). Hierdoor heb ik de tijd om me optimaal voor te bereiden op de volgende selectie. Ik heb er dus alle vertrouwen in dat ik vanaf volgend studiejaar Geneeskunde studeer.’
